Ανεκδοτάκι…

Στην Εθνική Οδό, φορτηγατζής οδηγά ήρεμα κι ωραία στην δεξιά λωρίδα.
Από μακριά, βλέπει μια όμορφη κοπέλα να κάνει σήμα για να την πάρει.
Πλησιάζοντας μάλιστα, η κοπέλα δείχνει και λίγο μπουτάκι, για να
πέσουν και οι τελευταίες αναστολές που θα μπορούσε να έχει ο οδηγός.
Κάνει λοιπόν στην άκρη το φορτηγό και αρχίζει το μπίρι μπίρι ο τύπος.

-Λοιπόν κοπελιά, σε παίρνω μαζί, αλλά ξέρεις, πρέπει να μου "κάτσεις".
Τι να κάνει κι αυτή, τόσες ώρες περίμενε, δέχεται.
Ανεβαίνουν λοιπόν στο κρεββάτι που έχουν τα φορτηγά πίσω από την θέση
του οδηγού και αρχίζουν τα σχετικά. Εκεί που είχε βγάλει τα ρούχα της
η κοπέλα, σταματάει απότομα την διαδικασία, βγάζει ένα κουτί βαζελίνη
από την τσάντα της και αρχίζει να βάζει μεγάλες ποσότητες γύρω από το
επίμαχο σημείο.
-Ώπα, της λέει αυτός. Τι κάνεις εκεί; Γεμίσαμε βαζελίνη!
-Κοίτα να δεις. Η μάνα μου, που είναι παλιά πουτ@ν@, μου είπε ότι
χρειάζεται πολύ λίπανση για να μην πονέσω και να το ευχαριστηθώ.
-Καλώώώς, της λέει αυτός.
Βγάζει κι εκείνος τα δικά του ρούχα, βγάζει τον σταυρό με την αλυσίδα
από τον λαιμό του, βάζει τον σταυρό στην τσέπη του παντελονιού και την
αλυσίδα την τυλίγει στο πουλί του.
-Μα καλά, τι κάνεις εκεί; του λέει γεμάτη απορία αυτή!
-Κοίτα να δεις. Ο πατέρας μου, παλιός φορτηγατζής, μου είπε "...Αγόρι
μου, να προσέχεις, όταν γλυστράει να βάζεις πάντα αλυσίδες..."